Forum Karawany

Nuska

Już nie pamiętam kiedy zapadła decyzja, że tym razem jedziemy do Tajlandii i Kambodży. Super!!
Najbardziej oczywiście cieszyłam się na tę Kambodżę. Już sama nazwa brzmi ekscytująco, prawda? Smile

Rozpoczęło się więc „polowanie” na okazyjne bilety lotnicze. A w tym jak wiadomo najlepsza jest Żmijka Smile

Mijały dni, tygodnie ……. i nic Sad

Pojawił się nawet pomysł zmiany kierunku.
Ale jak to??
Nie będzie mojej Kambodży??
Teraz??
Jak ja już się tak na nią napaliłam, że nie wspomnę o takim drobiazgu, że kilka osób w pracy już wie że jadę do Kambodży (oj co, nie mogłam się powstrzymać) Wink

Mijają kolejne tygodnie a nawet miesiące. Na promocyjne bilety nie ma już co liczyć, bo do naszego wylotu – tego zaplanowanego – pozostało 5 tygodni. Zwołujemy więc naradę aby zadecydować, co robimy. Opcje są dwie:
- lecimy tak jak było zaplanowane, bez względu na koszt biletów i powodzie, które teraz nawiedzają Tajlandię
- przekładamy wyjazd na „po nowym roku” .
W czasie spotkania Mani dzwoni do swojego kolegi Rafała, który też jest mistrzem w wyszukiwaniu biletów (z pełną odpowiedzialnością polecam usługi kolegi Rafała [link widoczny dla zalogowanych]).
Już podczas tej rozmowy Rafał rzeczowo pyta a dlaczego Tajlandia, a nie Wietnam? No właśnie, dlaczego?
Najważniejsze, jednak że człon drugi wyjazdu – Kambodża – nie budzi pytań i wątpliwości Smile

Nie minęła godzina a Rafał już wyszukał nam atrakcyjny przelot na trasie Warszawa-Hanoi-Warszawa.
Okazało się, że od początku istniała opcja numer 3, której nie braliśmy pod uwagę a którą właśnie wybraliśmy Smile

A więc jedziemy Smile

)))))
Teraz do pracy przystępuje całe trio: Żmijka, Mani i Rafał.
Planują, sprawdzają, rezerwują, a tam gdzie trzeba także opłacają.
Dzięki ich żmudnej pracy 16 listopada 2011 r. możemy spotkać się na Okęciu żeby o 6.25 odlecieć do Frankfurtu.
We Frankfurcie mamy 5 godzin oczekiwania. Skracamy sobie ten czas zwiedzaniem lotniska, a że wiąże się to z nieustanną jazdą kolejką w tą i z powrotem, to już nie nasza wina Wink

Tuż przed wylotem, w ramach pożegnania z cywilizacją, odwiedzamy jeszcze MacDonalds’a, a o 13.55 startujemy prosto do Hanoi.
Nareszcie Smile

momita

Tylko tyle???Pol roku zajelo Ci napisanie jednego posta???Ja sie tu rozsiadlam z kawa i nawet lyka nie wzielam....

Czekam na wiecej..:)Pozdrwiam karawaniarzy

Mani Walker

Nuska, jeestem pod wrażeniem.. Jeszcze nie zdążyliśmy na kolejny wyjazd się zebrać, a Ty "już" pierwsze kilka godzin wyjazdu opisałaś Razz

I to w jakiej części - kolejka na lotnisku we Frankfurcie Wink

Czekam na rozwój wydarzeń Smile

kulejaca żmijka

"Lubie to" Smile

))) jej!!! ja tu sie rozsiadam przed komputerem ...a tu jeszcze nie wylecielismy Wink

))) Nuska umiesz budowac napiecie hihihihi

Duch

Zasiadam i ja skoro jest jeszcze wolne miejsce w pierwszym rzędzie.
Napięcie faktycznie jak w transformatorze przesyłowym energii elektrycznej w Las Vegas.
Zatem pozostało oczekiwać...

Nuska

Z takim dopingiem to może jakoś pójdzie mi z górki Wink

Może, bo na imgageschack teraz takie zmiany, że nie wiem czy sobie poradzę z większą ilością fotek, ale zrobię to w mojej mocy.
Dzięki że jesteście Smile

Jagoda

zasiadłam koło Ducha w oczekiwaniu dłuższej relacji, no ale dobre i to. Ciekawa jestem dalszej relacji. Póki co pooglądałam sobie zdjątka z Frankfurtu. Na razie nie jest źle. Czekam na ciąg dalszy.

Nuska

Lecimy Vietnam Airlines. Okazuje się, że to zupełnie porządne linie lotnicze i to zarówno pod względem obsługi, serwowanego jedzenia jak i co chyba najważniejsze samego samolotu Smile

.
Lot trwał ponad 10 godzin, ale zleciał nam w miarę szybko.
Kto mógł spać to spał, a kto nie mógł zasnąć miał do dyspozycji własny monitorek i pilota, a za ich pośrednictwem całą gamę możliwości skrócenia sobie czasu lotu.

Największym powodzeniem cieszyła się oczywiście możliwość sprawdzenia gdzie już jesteśmy i jak długo przyjdzie nam jeszcze przebywać w przestworzach.
Aż wreszcie o 6.45 lądujemy w Hanoi Smile

Sprawdzenie dokumentów (wizy wykupiliśmy jeszcze w Warszawie) i odbiór bagaży przebiega bardzo sprawnie, choć nie bez strat w sprzęcie. Żmijki nowa walizka na nową już nie wygląda, a moja ewidentnie zaczyna kuleć i już na cały wyjazd zyskuje miano kulawcy Smile

Rezerwując hotel w Hanoi zamówiliśmy też sobie odbiór z lotniska. Bez problemu odnajdujemy się z czekającym na nas taksówkarzem i spokojnie zmierzamy do hotelu.
To co widzimy zza szyb taksówki jest fascynujące i pobudzające wyobraźnię. Jedyne co nas niepokoi to mgła.
Matko!! Czy tak będzie codziennie?
Już zaczynamy się martwić o nasze przyszłe fotki. Jakie wyjdą w takiej mgle?
Choć z drugiej strony lepsza mgła niż deszcz, ale najlepiej byłoby przecież gdyby przez cały nasz pobyt było piękne słońce Smile

Z zewnątrz nasz hotel, a raczej hostel nie prezentuje się dość okazale (to ten biały budynek), ale nie jego wygląd jest najważniejszy. Najistotniejsze jest jego położenie w samym sercu hanojskiej starówki.

Na pokoje musimy chwilkę poczekać, ale co to jest w porównaniu z tymi trudami, które już za nami i tymi przeżyciami, które jeszcze przed nami.
Na jeszcze jedną chwilkę cierpliwości zdobywamy się więc bez większego wysiłku Smile

Pokoje dostajemy na ostatnim piętrze. Szczęśliwie obsługa hotelu wnosi nasze bagaże, a trzeba przyznać, że samo wejście po bardzo wąskich i bardzo stromych schodach jest już nie lada wyczynem.

Z tego co pamiętam, to w tym hostelu robiliśmy dopłatę do pokoju z oknem. Nie była to jakaś duża dopłata, bo ostatecznie 2-osobowy pokój kosztował 21 USD, a trzeba przypomnieć, że jesteśmy w stolicy w samym centrum starówki. Nie mogliśmy więc sobie odmówić przyjemności sfotografowania owego okna. Tak prezentowało się ono w:

naszym pokoju Smile

i w pokoju chłopaków

Krótki prysznic, szybka kawa i jesteśmy gotowi do wyjścia. Ruszamy na zwiedzanie Hanoi Smile

c.d.n.

bakalia

Czekam na c.d. z niecierpliwością

Mat1

Nuska.....super siem zaczyna.....dzięki bardzo!... Very Happy

kulejaca żmijka

no wreszcie Hanoi Smile

czekamy na spacer po Hanoi

Jagoda

pokoje całkiem przyzwoite, wejście z bagażem na piętro to już nie dla mnie. A teraz czekam na zwiedzanie Hanoi.

momita

Nooo Nusia,jest dalsza czesc...brawo... Smile

momita

DLUgo bedziemy siedziec w tym hotelu z malym oknem???....;-D

gaan

Okno! Zwyczajna rzecz! Pokój i okno. Okno i pokój... Wydawać by się mogło, że nie da się rozdzielić... Jak bułka i masło... A jednak... Da się! Masło... bez bułki... No niechby chociaż maciupeńka bułeczka Anxious

... To mnie zaskoczyło... przy wybieraniu hotelików.... guest-hotelików... że może być masło... bez bułki... Nusiu... dalej! Dalej!

Duch

A czy przypadkiem to walizka Żmijki nie powinna kuleć?
Pokoje bardzo przyzwoite patrząc z perspektywy szerokości tego hotelu.
Nawet zadbali o to żeby gościom nie przeszkadzał nadmiar światła podczas spania. Brawo!
Hotel wygląda na bardzo czysty.

Majka

witanko

Nusia, zachęcam Cię do dalszej intensywnej pracy Smile

hop, hop....dawaj dalej koleżanko
pzdr wsiem

Jagoda

co z dalszym ciągiem opowieści, czekam z niecierpliwością

Nuska

No nie, Momi.
W hotelu nie będziemy długo siedzieć nie po to, tu przyjechaliśmy, prawda ? Smile

Duchu - właśnie dlatego, żeby nam się obie Kulejące nie myliły, ta druga musiała zostać kulawicą Laughing

Nuska

Hanoi znaczy „miasto na zakręcie rzeki”. Najstarsza część miasta, ta skąd rozpoczynamy nasz spacer, to mieszanina wąskich uliczek i jeszcze węższych, kolorowych kamieniczek.
Już na progu naszego hostelu robimy pierwsze zdjęcia, no bo jak nie fotografować takich widoków? Smile

Pierwszy punkt naszego dzisiejszego programu to Jezioro Zwróconego Miecza (Hoàn Kiếm). No może nie samo jezioro, a znajdująca się na nim niewielka wysepka z niewielką Świątynią Nefrytowej Góry.

Na wysepkę prowadzi niewielki ale jakże malowniczy drewniany Most Wschodzącego Słońca. Zgodnie z przewodnikiem, jest to „ulubiony motyw niezliczonej ilości zdjęć z wietnamskich wojaży”:
Hmmm…. sądząc po tym ile fotek ja tam zrobiłam i po tym, czym was za chwilę uraczę to śmiało można powiedzieć, że w tym przypadku przewodnik nie kłamie Smile

Na wyspę wkracza się przez ozdobioną kaligraficznymi znakami Bramę Pisma. Ogromne kamienne pędzelki do tuszy symbolizują sztukę literatury, a dwa duże hieroglify oznaczają słowa „pomyślność” i „szczęście”.

Świątynia Nefrytowej Góry to niewielka budowla, powstała na początku XIX wieku dla uczczenia osoby generała Trần Hưng Đạo, niestrudzonego pogromcy Mongołów.

Poszczególne sale świątyni mają swoich patronów. Poświęcone są na przykład czci Văn Xương - opiekuna literatury czy La To - patrona lekarzy.

Jest też jeszcze jedna sala w świątyni, którą warto odwiedzić. Powinni zrobić to zwłaszcza ci, którzy nie wierzą w legendę, która mówi o tym, jak to żółw - duch opiekuńczy jeziora - pomógł królowi Lê Thái Tố zdobyć święty miecz i odnieść zwycięstwo nad Chińczykami.
W sali tej bowiem przechowywany jest złowiony w jeziorze w 1968 roku, żółw. Ma on ponad 2 m długości, waży 250 kg, a jego wiek szacuje się na ponad 400 lat.
I jak tu nie wierzyć legendom…. Smile

Chociaż zarówno wysepka jak i świątynia są niezbyt duże, to miejsc wartych sfotografowania tam nie brakuje. Sami zobaczcie Smile

Zdobienia dachów to moja pięta Achillesa Smile

Ale oczywiście fotografuję nie tylko dachy Smile

Wydawałoby się, że to takie zwykłe a nawet trochę zaniedbane oczko wodne. A tymczasem …. wystarczy podejść trochę bliżej żeby odkryć jego drugie, „tajne” życie Smile

I tu zagadka dla spostrzegawczych: ile postaci wiedzie swoje ukryte w paprociach życie ? Smile

Opuszczamy wyspę, ale fotografować nie przestajemy. Przecież nie da się przejść obojętnie obok takiej sesji zdjęciowej Smile

Ruszamy wzdłuż brzegu jeziora Hoàn Kiếm. Oczywiście aparaty mamy w pogotowiu Smile

Czasami nie wiemy co fotografujemy ale czasami wiemy i wtedy fotki będą opisane Wink

Pomnik króla LeThoi To

Tę fotkę zrobiłam z daleka. Właściwie nie chciało mi się dla niej przechodzić na drugą stronę ulicy, ale że budowla mnie zaciekawiła no to pstryk.

Dopiero po powrocie do domu doczytałam, że jest to Wieża Żółwia czyli symbol Hanoi.
Ups…… Smile

Nazwę wieży i jeziora wyjaśnia legenda opowiadana w wielu wariantach.
Według niej na początku XV wieku, podczas okupacji chińskiej, ubogi rybak Lê Lợi otrzymał od żyjącego w jeziorze potężnego złotego żółwia magiczny miecz, który uczynił go niepokonanym. Lê Lợi wykorzystał ten dar i w zaciętej walce pokonał najeźdźców z dynastii Ming i został królem.
Po paradzie zwycięstwa Lê Lợi ponownie przybył nad jezioro i spotkał się ze złotym żółwiem. Żółw zażądał zwrotu miecza. Zanim Lê Lợi zdążył się zastanowić, miecz sam wysunął się z pochwy, uniósł się pod niebo i przemienił w nefrytowego smoka, który poszybował nad jeziorem i zniknął w jego głębinach. Lê Lợi uznał żółwia za ducha opiekuńczego jeziora.
Na pamiątkę tego wydarzenia oraz w dowód wdzięczności, król kazał wybudować na małej wysepce trzypiętrową wieżę - Wieżą Żółwia.
Ruszamy dalej. Żmijka bardzo staranni przygotowała nam plan zwiedzania, więc bez wahania wiemy co chcemy zobaczyć i w którą stronę iść (no może nie wszyscy, ale o tym ciiii … Smile

). Jednak dookoła tyle się dzieje, że najpierw kilka fotek z tak zwanego życia miasta Smile

.

Kolejny nasz punkt programu to Katedra Świętego Józefa.
Budowę katedry rozpoczęto w 1882 r. a uroczystości związane z inauguracją świątyni odbyły się w Boże Narodzenie 1887 r.
Katedrę zaprojektowano w stylu neogotyckim, na wzór katedry Notre Dame w Paryżu. Budowla liczy 64,5 m długości, 20,5 m szerokości, a dwie wieże mierzą po 31,5 m wysokości.

Ponieważ jeszcze w XVIII w patronem Wietnamu i krajów sąsiednich został święty Józef, stąd pomysł, aby nowa katedra była pod jego wezwaniem.
Katedra wznosi się przy niewielkim placyku, który jest bardzo popularnym miejscem spotkań młodzieży nie tylko katolickiej. Coś w tym jest. Wystarczy się rozejrzeć, no to się rozglądamy Smile

Jesteśmy mniej więcej w połowie naszego dzisiejszego planu zwiedzania. Zaczynają boleć nas nie tylko nogi od chodzenia ale i szyje od nieustannego rozglądania się Smile

. Szukamy nie tylko ciekawych miejsc i sytuacji do sfotografowania ale także biur podróży. Chcemy zarezerwować sobie bilety na pociąg do Hue. Problem w tym, że wszędzie oferują nam przedział 6-osobowy a my chcemy mieć przedział na wyłączność. Lady Gadziny i Panisko na wakacjach potrzebują luksusu Smile

. Na razie jednak zwyciężają otaczające nas widoki. Nic dziwnego, prawda? Smile

c.d.n