Forum Karawany

Atena

Szybciutko napisać Smile

Czekamy!!!

Nuska

dzięki Atenko za podpowiedz Very Happy

Nuska

No to mnie drodzy Czytelnicy pogoniliście do roboty Very Happy

Mam nadzieję, że liczy się data rozpoczęcia pracy nad nowym odcinkiem a nie jej zakończenia. Jeśli tak to dotrzymam słowa z wtorkowym odcinkiem, bo juz się biorę do wklejania.

bakalia

wobec tego czekam Smile

Nuska

c.d.

Wzmocnieni duchowo ruszamy dalej. Całko jednak domaga się swojego, dlatego nie możemy obojętnie przejść obok niewielkiego baru, który kusi nas zimną colą i super działającą klimą. Nie przeszkadza nam nawet fakt, że wszystkie stoliki są zajęte. Grunt że najbliższe otoczenie klimatyzatora jest wolne. Zajmujemy je z postanowieniem, że nie damy się stąd przegonić nikomu, nawet oddziałom Che Guevary, gdyby takowe się zjawiły Grey_Light_Colorz_PDT_18

Kiedy cała krew odpłynęła nam z twarzy i zajęła swoje zwyczajowe miejsce w całym organizmie postanowiliśmy iść dalej.
Według mapy została nam jeszcze do pokonania mniejsza poła Grey_Light_Colorz_PDT_19

połowa drogi. Jednak sznur zaparkowanych po drugiej stronie ulicy autobusów przekonuje nas, że już jesteśmy blisko.
Wygląda na to, że nie jedna szkoła i nie jeden zakład pracy miały dziś „dobrowolną” wizytę na Plaza de la Revolución.

I już jesteśmy na ostatniej prostej do celu naszej wyprawy. Po prawej stronie mamy piękny park, a po lewej takie oto kamieniczki.

Nagle wśród parkowych drzew zaczyna wyłaniać się duży budynek, a do uszu zaczynają dochodzić dźwięki muzyki. To chyba jakaś szkoła muzyczna, bo tu i ówdzie przycupnął ktoś ze swoim instrumentem i pilnie ćwiczy.
Naszą uwagę skupiła para saksofonistów. Pstrykamy im fotkę i idziemy dalej.

Uszliśmy już spory kawałek zanim dogoniła nas Sheyla (tak ma na imię „nasza” saksofonistka). W pierwszej chwili pomyśleliśmy, że będzie chciała kasę za zdjęcie (oj te arabskie przyzwyczajenia Grey_Light_Colorz_PDT_15

). Ale nie, ona tylko zapytała czy moglibyśmy jej przesłać to zrobione przez nas zdjęcie. Oczywiście się zgodziliśmy, wtedy Sheyla zaczęła pisać swój adres, a zaczęła od słów: sax player….. No wstyd się przyznać, co w pierwszej chwili przeczytałam…. ale to na pewno przez to kubańskie słońce Grey_Light_Colorz_PDT_16

Widząc jak bardzo Sheyli zależy na tym zdjęciu zaproponowaliśmy jej mini sesję zdjęciową. Była tym tak przejęta, że jak wróciliśmy do jej kompana, to przed każdym kolejnym zdjęciem pokazywała mu w nutach, od którego miejsca mają grać Grey_Light_Colorz_PDT_15

i za każdym razem był to inny kawałek. Wielka szkoda, że na moich fotkach nie słychać tej muzyki Grey_Light_Colorz_PDT_18

Coraz więcej osób idzie z naprzeciwka, a to nieomylny znak, że jesteśmy już tuż tuż. I kiedy chcemy wreszcie wydać z siebie wielkie „uff….. dotarliśmy” drogę zastępuje nam porządkowy i mówi, że na plac wejścia nie ma. Jak to Question

Nas, Gadzin nie wpuszczą Question

I to po takiej męczącym spacerze Question

Niemożliwe Exclamation

Robimy więc w prawo zwrot i postanawiamy „zaatakować” plac z drugiej flanki Grey_Light_Colorz_PDT_15

No i ….. pełen sukces Exclamation

Znowu jesteśmy na Plaza de la Revolución Grey_Light_Colorz_PDT_15

Poznajecie ten budynek, prawda Question

Spoglądamy na plac i okazuje się, że telewizja jednak nie kłamie. Kolejka chętnych lub „chętnych” do pożegnania żony Raula wije się przez cały plac. Na jej widok (to znaczy kolejki a nie zmarłej Grey_Light_Colorz_PDT_15

) Heluś odmawia współpracy. Siada pod najbliższym drzewkiem i oznajmia, że tu na nas poczeka. A my, jak nam mało kubańskiego słońca, to możemy się smażyć w tej kolejce do woli. Hmmm…. czy odczuwamy aż takie braki kubańskiego słońca Question

Z całą pewnością nie, dlatego siadamy obok Helusia i zaczynamy knuć Grey_Light_Colorz_PDT_15

Śmiejemy się, że dołączymy do kolejki jak już będzie tak krótka, że będzie kończyła się przy samych schodach do mauzoleum. W tej chwili wydaje się to mniej prawdopodobne niż opady śniegu na Kubie Grey_Light_Colorz_PDT_15

Zresztą sami zobaczcie jak to wyglądało.

Aż tu nagle, jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki kolejka zaczyna się zmniejszać. Nikt nowy nie dochodzi, więc z minuty na minutę kolejny jej zakrętas przechodzi do historii.
Dobrze jest myślimy i jak nałogowe hazardzistki czekamy dalej Grey_Light_Colorz_PDT_15

Kiedy już naprawdę koniec kolejki jest przy schodach ruszamy przez plac by dołączyć do niej.
Niestety zanim tam dotarłyśmy (wiadomo trochę czasu nam to zajęło, bo plac jest olbrzymi a my poruszałyśmy się tempem kubańskim Grey_Light_Colorz_PDT_18

), to ochrona zdążyła już przeciągnąć sznurek między barierkami i tym samym odcięła nam dostęp do kolejki i mauzoleum.
No nie. Trzeba było jednak szybciej ruszyć te 4-y litery.
Ja już prawie ruszam w stronę Helusia, gdy Żmijka wypowiada jedno czarodziejskie słówko "please". Panom z ochrony coś chyba ono mówi, bo pada jeszcze tylko hasło: „skąd jesteście” i odzew „Polonia” i już sznurek leży u naszych stóp, a droga stoi otworem Grey_Light_Colorz_PDT_15

. Tak oto dołączyłyśmy do kolejki.

Ponieważ nie byłyśmy pewne, czy można tu robić zdjęcia umówiłyśmy się, że tajne fotki będzie pstrykać Żmijka, a ja w razie „wpadki” będę ją potem wyciągać z więźnia lub chociaż przysyłać paczki Grey_Light_Colorz_PDT_18

A już za moment wraz z Kubańczykami pożegnamy Wilmę Espin Guillois.

Przejście przed portretem żony Raula trwa tylko moment. Wszystko wygląda dokładnie tak samo, jak rano pokazywali w TV. Zresztą teraz też kamery są tu obecne.
Oho, ciekawe kiedy nam to IPN wyciągnie z życiorysu Question

Na zewnątrz już i ja sięgam po aparat.
A ponieważ zamykałyśmy kolejkę, to i wejście do mauzoleum jest już puste.

A oto Plaza de la Revolución z innej niż dotychczas perspektywy.

W ramach rewanżu fotografuję też kubańską TV. No co Question

ona mogła mnie to ja mogę ją, prawda Question

Oczywiście drzewko, pod którym Heluś tak cierpliwie na nas czekał też musi być uwiecznione – to te tuż obok słupa.

Zanim opuścimy plac obserwujemy jeszcze taniec zamiatarek. Inaczej tego nazwać nie można, bo to naprawdę jest taniec. Wszystko równo i w tempie. Widać, że chłopaki nie jeden raz już ten plac pucowali Grey_Light_Colorz_PDT_15

Droga powrotna to oczywiście kolejna wizyta w naszym małym barku. Tym razem, żeby zostawić po sobie dobre wrażenie, siadamy jak cywilizowani ludzie przy stoliku.
Wstępujemy też na kubańskie co nieco w postaci…….. pizzy Grey_Light_Colorz_PDT_16

Mimo zmęczenia i natłoku wrażeń oczy i uszy mamy otwarte, dlatego nie przegapiamy takiego widoku. Trzeba przyznać, że jest na co (czyt. na kogo Grey_Light_Colorz_PDT_18

) popatrzeć. A aparaty w naszych rękach dodają jeszcze tancerzom energii i polotu Grey_Light_Colorz_PDT_19

Niby wracamy tą samą drogą a jednak nadal mamy co fotografować.
Pierwsze ze zdjęc to chyba najbardziej kubańskie ze wszystkich, któe zrobiłam.

Transport miejski w Hawanie to słynne camele. Lupa przestrzegała nas przed nimi i jak zobaczyłam ten tłok i ścisk i dodałam do tego niemiłosierny upał, to wcale się jej nie dziwiłam. Choć teraz troszkę żałuję, że jednak nie spróbowaliśmy. To byłaby prawdziwa jazda bez trzymanki Grey_Light_Colorz_PDT_16

Droga powrotna minęła nam zdecydowanie szybciej. Ledwie się spostrzegliśmy a już byliśmy w okolicach Capitolio. Zanim jednak doszliśmy do znanej nam już budowli mijamy coś, co zupełnie nie pasuje do otoczenia. Chińska pagoda w Hawanie Question

Ależ tak, to brama do El Barrio China, czyli brama do dzielnicy chińskiej. Dziś lata świetności dzielnica ma już dawno za sobą, dlatego my ograniczamy się tylko do sfotografowania bramy.

Przechodzimy na drugą stronę ulicy i już jesteśmy pod Capitolio Nacional, ale tym razem obejrzymy go sobie od tyłu.

A tyły Capitolio to także Fábrica de Tabacos Partagás, w której od 1815 roku produkowane są słynne hawany.

Odnowiony budynek starej fabryki sąsiaduje z równie leciwymi kamieniczkami. Te jednak dopiero czekają na swoją renowację.
Mnie zdecydowanie bardziej podobają się te obdrapańce.

Za kolejnym zakrętem wyłania się przed nami budynek Gran Teatro. Przy jednym z wejść stoi grupka młodych aktorów. Widząc aparat wymierzony w ich stronę jedna z dziewczynek zamiera w bezruchu wyraźnie pozując. A gdy tylko opuszczam aparat od razu biegnie do taty i pokazując na mnie coś mówi. Ale żanych konsekwencji za tą fotkę nie ponoszę..... ufff, a ładną dziewczynkę na fotce mam Grey_Light_Colorz_PDT_15

No i wreszcie – pewnie ku waszej wielkiej uldze Grey_Light_Colorz_PDT_16

- obfotografujemy budynek Capitolio Nacional z ostatniej, czwartej strony i udajemy się na krótki odpoczynek do hotelu.

Odpoczynek jest naprawdę krótki, bo gdy tylko zapada zmierzch wybywamy, by podziwiać Hawanę by night.
Pierwsze kroki kierujemy oczywiście na Plaza de la Catedral.
Według przewodników, wieczorami plac tętni życiem. Hmmm...... no czego jak czego, ale tego to my akurat potwierdzić nie możemy.
Ale przyznać trzeba, że wieczorem plac jest jeszcze piękniejszy i nabiera magicznych właściwości. Jedyne na co było mnie stać to usiąść na jego środku i chłonąć tę cudowną atmosferę.
Jak to dobrze, że Heluś i Żmijka zachowali więcej rozwagi i porobili te cudne fotki. Szkoda tylko, że na prawie każdej widać mnie, bo przecież siedzę sobie na środku placu. Wam tego widoku oszczędziłam i troszkę te fotki poprawiłam Grey_Light_Colorz_PDT_15

Sama przesiedziałabym na Plaza de la Catedral chyba całą noc. Na szczęście moi kompani wypchnęli mnie stąd i dzięki nim dane mi było podziwiać widok Castillo del Morro z Malecón.

Inne zakątki miasta też są wielce urokliwe.
Tak prezentuje się Museo de la Revolución.

A tak budynek, którego dawno nie oglądaliśmy Grey_Light_Colorz_PDT_18

Pod Capitolio Nacional kończymy nasz pierwszy, samodzielny dzień w Hawanie.

Dzisiejszą naszą trasę Lupa pewnie podzieliłaby na 3 dni zwiedzania, wszak Niemiaszki nie mogą się przemęczać Grey_Light_Colorz_PDT_15

Polskie nogi są jednak nie do zdarcia, choć i one zasługują dziś na kąpiel w pianie. Jaka szkoda, że w hotelu mamy tylko prysznic Grey_Light_Colorz_PDT_35

Ale nie na darmo w dzieciństwie naoglądałam się Pomysłowego Dobromira czy Zrób to sam Grey_Light_Colorz_PDT_15

A to co wymyśliłam stanowi rozwiązanie wcześniej zadanej przeze mnie zagadki.
Oto jej prawidłowe rozwiązanie:

prawda, że to było proste Question

Po takiej, w iście kubańskim stylu zrobionej odnowie, gotowa jestem na jutrzejsze zdobywanie Hawany. Tak więc .......

c.d.n.

Nuska

uffff...... według forumowego zegara zdążyłam Very Happy

:)) · Gość

Super część!!! Applause

O i rozwiązanie zagadki jest

delicja

bakalia

Nuseczko, Twoje wspomnienia czyta się jak najlepszą powieść. Szkoda tylko że w odcinkach Sad

To kiedy cd?

Nuska

o nie, nie ..... już teraz żadnej konkretnej daty nie podam Wink

bo znowu będę musiała dotrzymać słowa Very Happy

a prawda jest taka, że jak tylko skończę jeden odcinek to biorę się za pisanie kolejnego

ślicznie dziękuję za okaski Very Happy

i prawda, że zagadka wcale nie była trudna Question

:)) · Gość

To jeżeli już zabrałaś się za pisanie kolejnego odcinka to ja wyznaczę termin Smile

Nuseczka pewnie mi dokopie że za wcześnie a reszta że za późno. Może być następny wtorek?! Smile

No Nuseczko to i tak duże wyzwanie dla czytelników tydzień oczekiwania.

Już widzę te Wiewiórcze pazurki za samozwańcze wyznaczanie terminu Smile

Najwyżej zaszyję się na jakiś czas w Kampinowskiej Puszczy. A najlepiej w rezerwacie Smile

Nuska

ło matko

faktycznie mało czasu
trzeba chyba napisać podanie o urlop w pracy Very Happy

Darku.K - nie ukrywaj się, pazury dziś przypiłowałam Wink

zmijka · Gość

ja nie widze zdjec ani na domowym ani na sluzbowym

i prosze mi Nuski nie poganiac ... zeby napisac 1 odc to bardzo duzo pracy w to trzeba wlozyc !! Smile

Nuska

i znowu nam zdjęcia rozrabiają Question

u mnie fotki widać i na domowym i na służbowy

a to dla pewnych niedowiarków, którzy nie wierzą że w Wawie dziś świeci słońce

delicja

A ja widzę wszystko Laughing

mona68 · Gość

Bravo Nusienko...jeszcze , jeszcze...czyta sie cudnie ...a propos kiedy masz zamiar to wydac bo , ze masz taki zamiar to jestem tego pewna. Pierwsza pobiegne do ksiegarni....i po starej znajomosci moze sie zalapie na jakis autograf? Smile

Czego Tobie i sobie zycze Smile

Nuska

dzięki wielkie Very Happy

Monka - na razie to ja muszę trochę ponegocjować z moim wydawcą Darkiem.K na temat tego wtorkowego terminu. Coś czuję, że jest mocno zagrożony, a nie wiem jakie konsekwencje mi za to grożą??

:)) · Gość

O masz!!!! Jaki wydawca? Jakie negocjacje?

Wtorkowy termin to tylko propozycja!
Tak extra opisujesz że czytelnicy się niecierpliwią i czekają na każdą nową część. Kiedy będzie to już zależy tylko wyłącznie od Ciebie.
Przepraszam za sugerowanie terminu następnej części. Nie miałem na celu ponaglania w pisaniu. To był ot taki sobie spontaniczny zapis.

Nuska

Darku.K - ja żartowałam Exclamation

.
Się naoglądałam w filmach, że to wydawcy wyznaczają terminy autorom i dlatego tak napisałam.
Ty mnie nie masz za co przepraszać. To ja przepraszam jeśli uraziłam.
Może cygarko "pokoju" Question

Ps
A mnie to czasami trzeba pogonić Grey_Light_Colorz_PDT_18

:)) · Gość

Nie palę od 6 lat ale takie orginalne kubańskie cygaro znów mogę z przyjemnością zapalić Smile