Forum Karawany

Katka · Gość

Dzięki Nusia za cd Smile

w końcu wiem o co chodziło z tą kapielą....bo mi się dopiero teraz fotka pokazała...hihi

Grażka

Nuśka trza było mnie słuchać Wink

Przecież mówiłam, że rośliność jest bujna:-) I cudne palmy królewskie i butelkowe;-)

Grażka

Fotki mi się pokazują wszystkie, są śliczne i widzę, ze trochę poodnawiali kamieniczek od czasu, kiedy ja tam byłam:-)

Pięknie Nusia piszesz:-) Po prostu cud, miód Smile

Mat1 · Gość

Hej Ala......Nuska superowe fotki i tekst.!!!!

a czemu ta Graciella to legenda???

Nuska

Grażko - ja słuchałam, ale tak jakoś sobie ubzdurałam że ta zieleń jest tylko momentami, a nie tak cały czas bez konca Smile

Katko - no to kąpielowa zagadka rozwiązana Smile

Mat - Gracjella jest legendą, bo była przed Fidelem, jest za Fidela i wszystko wskazuje na to, że będzie i po Fidelu Wink

Ot, Graciella wiecznie żywa .... jak Lenin Very Happy

Mat1 · Gość

acha.....no niezła Laska....hehehe.....dzieki za wyjaśnienie

Atena

Piękna opowieść Nuseczko!Czekam niecierpliwie na cd. Smile

Nuska

c.d.

Pełne brzuszki wyostrzają nam turystyczny węch Grey_Light_Colorz_PDT_15

Tuż obok restauracji Żmijka lokalizuje mały sklepik. Jak widać po zaopatrzeniu jest to sklep dla szczęśliwych posiadaczy CUC-ów.

Ja w tym czasie przechodzę na drugą stronę ulicy i zaglądam przez najbliższe otwarte drzwi. Za chwilkę nie jestem już sama. Wiadomo, jak ja wołam Żmijkę lub Żmijka mnie to oznacza, że wypatrzyłyśmy coś ciekawego Grey_Light_Colorz_PDT_15

.
Tak oto przez przypadek „odwiedziliśmy” Museo de los Autos.
Nie poświęcamy mu jednak zbyt wiele uwagi, bo szczerze mówiąc mamy wrażenie, że więcej ciekawszych eksponatów nadal jeździ ulicami Kuby Grey_Light_Colorz_PDT_19

Choć wielka szkoda, że nie można robić tu zdjęć Grey_Light_Colorz_PDT_18

A teraz mały test na spostrzegawczość Grey_Light_Colorz_PDT_15

Kto zwrócił uwagę na wielce zapracowane pracownice muzeum Question

A tak zapracowanych pracowników jest na Kubie baaaaardzo dużo. Choć zdążają się i tacy Grey_Light_Colorz_PDT_19

No ale dość o muzeach, choć jeszcze jedno dziś przed nami. Na razie idziemy sobie kolejną uliczką, a aparaty mamy oczywiście w gotowości bojowej Grey_Light_Colorz_PDT_15

Podobno niezależnie od obranego kierunku zwiedzania La Habana Vieja zawsze prędzej czy później dotrze się na zabytkowy Plaza de San Francisco, pośrodku którego stoi fontanna z lwami, pochodząca z początku XIX wieku.

Budynki otaczające plac to: przystań Terminal Sierra Maestra, izba handlowa Lonja del Comercio i inne równie ładne.

Jednak dominującą na placu budowlą jest Iglesia de San Francisco. Kościół wzniesiony w 1608 r i szczycący się 46-o metrową wieżą. Niegdyś najwyższą w mieście, z której wypatrywano piratów.
Dziś wykorzystywany jest jako sala koncertowa. Jak widać dane nam było tego nausznie doświadczyć Grey_Light_Colorz_PDT_15

Naszą i nie tylko naszą ciekawość wzbudziła ustawiona przed kościołem figura brodatego mężczyzny w rozwianym płaszczu. Z wyjaśnień Lupy wiemy, że to Cavalerios – hawański artysta. Człowiek nieco szalony, ale bardzo lubiany przez mieszkańców, czego wyrazem jest właśnie ten pomnik.

Naprzeciwko wejścia do kościoła znajduje się dom przyjaciółki Fidela wenezuelskiej malarki Cameron Tinoco. Na murze ogrodu umieszczono ceramiczne dzieło kubańskiego artysty odzwierciedlające (podobno Question

) kubańską florę i faunę. Znajomo wygląda Question

No cóż, przyznaję się bez bicia – jeszcze wczoraj przekonana byłam, że to Plaza de Simón Bolívar. Ups ..... Embarassed

No ale teraz to się na pewno nie pomylę Grey_Light_Colorz_PDT_15

Bowiem już od wejścia aż po samo wyjscie umieszczone co parę metrów napisy Havana Club przypominają nam, że jesteśmy w Museo del Ron.
Przemierzając ciemnawe, przepojone specyficznym klimatem (i aromatem Grey_Light_Colorz_PDT_18

) pomieszczenia poznajemy kolejne etapy przetwarzania trzciny cukrowej w znany na całym świecie trunek.
Aby uatrakcyjnić nam pokaz przewodniczka uruchamia kolejkę szynową, która porusza się po modelu cukrowni. Ot, takie kubańskie multimedia Grey_Light_Colorz_PDT_19

Skoro efektem końcowym produkcji jest rum, zwiedzanie nie może zakończyć się nigdzie indziej niż w barze. Niestety, nawet panujący w barze klimat lat 30-tychnie sprawia, że rum nam smakuje. Ale ciiiii.... to tajemnica Grey_Light_Colorz_PDT_18

Smakuje nam za to coś, czym Lupa częstuje w autokarze. O !! to mimo, że jest rumem było naprawdę pyszne ..... mniam mniam Grey_Light_Colorz_PDT_28

Było coś dla ciałka to teraz czas na dalsze duchowe doznania. Parkujemy przy Capitolio Nacional. Budowa wygląda znajomo, prawda Question

Kubańskie publikacje ani słówkiem nie wspominają jednak o tym uderzającym podobieństwie do waszyngtońskiego kapitolu. Ciekawe dlaczego Question

Aż trudno wierzyć, że jego budowa trwała tylko 3 lata, bo przecież jesteśmy na Kubie Grey_Light_Colorz_PDT_18

Dzięki wizycie tu mamy już rozeznanie w kubańskich środkach komunikacji. Oj, przyda nam się to już za kilka dni i to bardzo, ale o tym oczywiście później Grey_Light_Colorz_PDT_15

Zanim wrócimy do hotelu wpadamy na szybkie zakupy. Najpierw do sklepu z rumem i cygarami, a potem do zwykłego samoobsługowego.
No może nie takiego zwykłego, bo przed wejściem trzeba było zostawić nawet najmniejszą torebkę, a przy wyjściu zakupy sprawdzano z paragonem. Hmmm.... to chyba nie walka z kradzieżami a z bezrobociem Grey_Light_Colorz_PDT_19

Wieczór w hotelu to najpierw błogi odpoczynek na basenie, potem obżarstwo na kolacji i znowu basen.
Podczas pobytu na basenie poznajemy pewnego Irlandczyka. Na wieść, że jesteśmy z Polski dziwnie się uśmiechnął. Oczywiście „wydusiłyśmy” z niego wyjaśnienie Grey_Light_Colorz_PDT_18

. A powiedział nam to: „Irlandczycy piją dużo piwa i whisky, ale polskie kobiety piją jeszcze więcej i to wódki”.
I po co nam było drążyć temat Question

Nie lepiej było siedzieć na balkonie i podziwiać takie widoki Question

No, chyba czas najwyższy kończyć pierwszy dzień zwiedzania i opowieść o nim, bo przed nami jeszcze 13 takich Grey_Light_Colorz_PDT_03

Oj, ale wam stracha napędziłam, co Question

Będę jednak okrutna i napiszę, że:

cd.n

Katka · Gość

superowy odcinek Laughing

i tak dużo fotek...bravo !!
i nadzieja na cd...

Nuska

a końcówkę jeszcze zdjęciowo uzupełniłam Smile

Grażka

Nusia zdjęcia cudne!!!!!!!!!! I od piątku nie będę musiała czekac zawsze do rana, żeby czytać Smile

))

Gosieq

Nuseczka, wielkie brawka!! Na zachętę, oczywiście Wink

Mani · Gość

uuuu

Ale fotek to zupełnie nie widzę Sad

:)) · Gość

Super fotki i relacja Applause

Nuska

dzięki, dzięki drodzy Czytelnicy Very Happy

dla przypomnienia dodam, że wypociny tekstowe to moja wina, a super fotki to zasługa Żmijki, Helusia, Nieśmiałego Zająca i troszkę też moja Very Happy

A teraz biorę się za kolejny odcinek Smile

Mat! · Gość

fajnie Nuska napisane....i fotki tyż rzecz jasna....więc czekamy na c.d.....a tym Irlandczykiem się nie przejmujcie....co On tam wie...hehehe

Katka · Gość

a czemu Żmijka pisze o integracji z Niemcami...a Ty Nusia z jakimś Irlandczykiem wyskakujesz...co na dodatek się nie na kobietach nie zna..polskich w szczegolności...hihi

Mat1 · Gość

właśnie prosimy o szczegóły tych integracji?

Nuska

c.d.

Dzisiejszy dzień to zasługa Grażki. Od pierwszej chwili, gdy pojawił się pomysł wyjazdu na Kubę, namawiała nas na wybór takiej wersji, której trasa obejmowałaby Pinar del Río i dolinę Viñales.
I trzeba przyznać, że wiedziała co robi Applause

(brawa). Dzięki Grażko Grey_Light_Colorz_PDT_15

No ale po kolei.

Z hotelu wyruszamy około 8.30. Oczywiście niemal natychmiast z uruchomieniem silnika Luba uruchamia swój narząd mowy i mówi … mówi … mówi Grey_Light_Colorz_PDT_15

Ponieważ nie chcemy być gorzej przygotowani od Niemców (o naiwności Exclamation

) łapiemy za nasze przewodniki i zaczynamy czytać … czytać … czytać.
Właściwie na jednym „czytać” powinnam zakończyć, bo w przewodnikach zbyt dużo o tym regionie to nie ma.
Na szczęście za oknem są cudne widoki, więc droga nam się nie dłuży.

Po pewnym czasie zatrzymujemy się na krótki postój. Mamy więc okazję do uzupełnienia płynów (lub się ich pozbycia Grey_Light_Colorz_PDT_18

) i zakupu pierwszych pamiątek.

No a przede wszystkim do pierwszego kontaktu z kubańską florą i fauną Grey_Light_Colorz_PDT_18

Prowincja Pinar del Ríosłynie przede wszystkim z doskonałego tytoniu, dlatego strzeliste, kryte strzechą casas de tabaco, o spadzistych dachach wykorzystywanych do suszenia liści tytoniu wrosły w miejscowy krajobraz jak nigdzie indziej.

Oczywiście ie odmawiamy sobie przyjemności zajrzenia do środka Grey_Light_Colorz_PDT_15

Brrrr….. mam wrażenie jakbym patrzyła na śpiące nietoperze Grey_Light_Colorz_PDT_37

A teraz, zupełnie jakbyśmy śledzili drogę „życia” liścia tytoniowego, zatrzymujemy się przed fabryką cygar Paulina Pedroso.

Zanim jednak przekroczymy progi fabryki Lupa znowu długo coś opowiada. Niestety jedno co rozumiem to, to że w fabryce „foto ist forbiden” Grey_Light_Colorz_PDT_13

Na szczęście, oficjalna wersja jest taka, że nikt z naszej trójki nie zna niemieckiego Grey_Light_Colorz_PDT_18

Opuszczamy więc autokar razem z naszymi aparatami Grey_Light_Colorz_PDT_15

Na wszelki wypadek zabieram też ze sobą komórkę. Jak się zaraz okazję było to genialne posunięcie.
W fabryce poznajemy cały proces powstawania cygara: od selekcji liści, poprzez ich zwijanie, banderolowanie aż po pakowanie produktu finalnego.
Na pracę tabaqueros możemy jednak popatrzeć tylko z pewnej odległości i zza niewysokiego płotka. Mimo tego, co i rusz obok naszej grupy przechodzi jakiś pilnujący. Dlatego dość szybko (zaledwie po 2 zdjęciach) decydujemy się schować aparaty.
Tak się jednak jakoś dziwnie złożyło, że ja właśnie w tym momencie odczułam nieodpartą potrzebę „wysłania kilku sms-sów” Grey_Light_Colorz_PDT_19

Mało tego, potrzeba ta nie opuściła mnie aż wyjścia z fabryki Grey_Light_Colorz_PDT_15

Oczywiście niektórym z naszych współgrupowiczów nie uszło uwagi co tak naprawdę robię. No i trzega przyznać, że niektóre (a może nawet i wszystkie) fotki zawdzięczam im, bo w odpowiednim momencie usłyszałam "achtung" Grey_Light_Colorz_PDT_15

Jak się wkrótce okazało nie tylko ja wykorzystywałam chwilowe nieobecności pilnujących. Jedna z tabaqueros trochę na migi trochę scenicznym szeptem starała się „opchnąć” na boku cygaro. Niestety miała pecha i trafiła na Pudla.pl Grey_Light_Colorz_PDT_08

O Pudlu.pl jeszcze nie było, ale obgadamy go sobie wieczorem na basenie Grey_Light_Colorz_PDT_18

Teraz wróćmy do cygar.
Po wysuszeniu liście tytoniu są segregowane, następnie przycinane (nie łamane Exclamation

) i zwijane.
Jak widać tabaqueros to nie tylko kobiety, wiec historie o cygarach zwijanych na przepoconych udach Kubanek można włożyć między bajki. Sorki, za rozwianie złudzeń Grey_Light_Colorz_PDT_13

Każde cygaro składa się z 3 liści. Wewnętrzny daje mu moc, środkowy aromat, a od zewnętrznego (najładniejszego) zależy długość z jaką cygaro się pali.
Im bliżej jesteśmy wyrobu finalnego, tym zabezpieczenia przed nami są większe. Już nie wystarcza mały płotek. Na pracę banderolowców i pakowaczy możemy popatrzeć tylko przez siatkę.

Jakość fot z fabryki nie jest dobra, ale dla mnie są najcenniejsze, bo robione z narażeniem życia Grey_Light_Colorz_PDT_18

Wsiadamy do autokaru i oczywiście zaczynamy przeglądać efekty naszej tajnej działalności. Nasi praworządni Niemcy też chętnie je oglądają Grey_Light_Colorz_PDT_15

No i właśnie w tym momencie zyskujemy miano grupowych paparazzi Grey_Light_Colorz_PDT_16

Ruszamy dalej.
Droga staje się coraz bardziej stroma i kręta. Odczuwam to boleśnie. Karuzela w mojej głowie przyspiesza z minuty na minutę Grey_Light_Colorz_PDT_30

Żeby przeżyć muszę się położyć. O tym, jak pięknie jest za oknem dowiem się później ……. ze zdjęć Żmijki Grey_Light_Colorz_PDT_15

Ratunkiem dla mnie jest postój na platformie widokowej przy hotelu Jazmines. To na co patrzę odbiera mi oddech, ale też hamuje karuzelę w głowie …. Uff … Grey_Light_Colorz_PDT_15

Ale nie ma co się dziwić, wszak patrzę na perłę Pinar del Río, czyli na dolinę Viñales. Jej największą atrakcją są mogotes, czyli wapienne góry, które oparły się erozji. Dziś porosłe bujną roślinnością wyglądają troszkę jak zielone babki z piasku ustawione na płaskim dnie doliny. No, przynajmniej ja mam takie skojarzenia Grey_Light_Colorz_PDT_15

No, ale nawet na tajemnicze mogotes nie można patrzeć bez końca. Ruszamy więc na dalsze „obwąchanie terenu” Grey_Light_Colorz_PDT_15

Już po chwili odkrywamy fantastyczne drzewa. Ja kuszę się nawet na małą wspinaczkę po nich, ale żeby nie odbierać im ich uroku zamieszczam fotki bez „drzewołaza” Grey_Light_Colorz_PDT_18

Nie możemy się też powstrzymać przed sfotografowaniem „prezydenckiej” limuzyny.

Dzięki tej sesji nawiązujemy pierwszy bezpośredni kontakt z księciem Albertem i Hollywoodzkim Uśmiechem Grey_Light_Colorz_PDT_15

c.d.n.

Katka · Gość

REWELACJA !!!

Nusia...jak nie Kubanki to może chociaz Kubanczycy tymi udami...te cygara zwijają Wink